از فرش به عرش | معرفی فیلم از صفر تا صد یک قهرمان (2021)

“دیگه هیچ کس باهات مثل یه آدم عادی رفتار نمی‌کنه، پس خارق‌العاده باش”. این دیالوگ تمام چیزی است که در فیلم اتفاق می‌افتد. اگر از آن دست آدم‌هایی هستید که این‌روزها حوصلۀ و انگیزۀ انجام هیچ کاری برایتان باقی نمانده، از فرش به عرش(Zero to Hero) دقیقا برای شماست. فیلمی که قرار است طی ۱۰۰ دقیقه حالتان را خوب کند و انرژی مضاعفی برای تمام کارهایی که مدت‌هاست عقب مانده نصیبتان کند. فیلمی هنگ‌کنگی محصول ۲۰۲۱ میلادی که نه فقط با فیلم‌نامه و قصه، بلکه با تمام امکانات تصویری و صدایی می‌خواهد شما را به حرکت دربیاورد. 

سو وا وای (So Wa Wai) پشت خط ایستاده و سمعکش را آرام در می‌آورد. جمعیت انبوه ورزشگاه کنجکاوی مخاطب را برانگیخته، اما چیزی نمی‌گذرد که گزارشگر نیز در این کنجکاوی با مخاطب همراه می‌شود. اولین مسابقات پارالمپیکی است که با این میزان از تماشاچی و پخش زنده همراه است. همین چند دقیقه، پایان خوش فیلم را لو می‌دهد اما در این فیلم، تنها مسیر است که اهمیت دارد و همه چیز به خوبی پایان هیچ‌وقت نبوده است. مادر سو با بازی ساندرا نگ (Sandra Ng) کودک خود را در بغل گرفته و سراسیمه به مرکز درمانی مراجعه می‌کند. تشخیص پزشک زردی است و زردی، بخشی از مغز کودک را از کار انداخته. مادر سو باید انتخاب کند که هزینۀ انتقال خون به کودک معلول ذهنی و جسمی‌اش را برای تنها چند‌سال بیشتر زنده بودن می‌دهد یا مرگ را برای کودکش انتخاب می پذیرد. طبعاً ذات یک مادر، زیر بار مرگ فرزندش نخواهد رفت و مادر سو نیز همۀ زحمت‌های آینده را به جان می‌خرد. بزرگ شدن سو بدون دردسر نخواهد بود، اما تبدیل کردن پسری که تا پنج‌سالگی حتی راه نمی توانست برود به قهرمان دو پارالمپیک، مسیری سخت و شگفت‌انگیز خواهد بود . 

از فرش به عرش داستانی واقعی و ادای دینی به قهرمان دو هنگ کنگ، سو‌ وا وای است. ادای دینی که به خوبی از پس نشان دادن رنج‌های این خانواده، تا اندازه‌ای که فرم یک فیلم سینمایی اجازه می‌دهد برآمده. تصحیح رنگ در تدوین، کاملا در خدمت هدف کارگردان بوده و متناسب با هر دوره از زندگی سو تغییر می‌کند. از فرش به عرش شاید در ژانر بیوگرافی خود بهترین نباشد، اما با توجه به داستانی که انتخاب کرده، به خوبی از پس نمایش آن و درگیر کردن مخاطب برآمده است. ریتم فیلم نسبتا تند است و به هیچ عنوان، با ماندن بیش از حد در دوره‌ای، حوصلۀ مخاطبش را سر نمی‌برد. نه در موفقیت‌ها و نه در سختی‌ها، فیلم بیش‌از حد مانور نمی‌دهد و قصد جلب ترحم مخاطبش را ندارد. 

کورسوی امید

مادر سو در محل کارش میان انبوه لباس‌ها دنبال سمعک کودک معلولش می‌گردد که ناگهان متوجه می‌شود سو سرجایش نیست و با توجه به اینکه کودک توان حرکت ندارد، این جابه‌جایی با یک غرض ورزی همراه است. بی دفاع بودن سو در مواجهه با محیط بیرون، رنج و خشم مادر را چند برابر می‌کند. سو را روی نوار کارگاه گذاشته و به او فرصت می‌دهد تا رسیدن به مخزنی که لباس ها درون آن می‌ریزند از جا برخیزد. کودک هیچ حرکتی ندارد، مادر ناامید دستگاه را خاموش می‌کند اما درست در همین لحظه معجزه رخ می‌دهد.

سو وا وای در تاریخ کره نامی فراموش ناشدنی است. پسری که با وجود مشقت زیاد، توانست اولین مدال طلای تاریخ پارالمپیک کره را بدست آورد. بازی‌های خوب، در کنار کارگردانی و فیلم‌نامۀ درست، توانسته رضایت ۱۰۰ درصدی منتقدان راتن‌تومیتوز را برای این فیلم به ارمغان بیاورد. نمی‌توان نادیده گرفت که فیلم، محصول سال ۲۰۲۱، یعنی سالی که کرونا بسیاری را به ناامیدی و افسردگی کشانده، است. قطعا انتخاب چنین موضوعی برای مخاطب بحران‌زده ۲۰۲۱ بسیار هوشمندانه می‌باشد.

منتشر شده در بلاگ فیلم‌نت.