محمدحسن معجونی بازیگر سینما، تلویزیون، مدرس و همین‌طور کارگردان و بازیگر تئاتر است. حسن معجونی متولد ۲۸ دی ۱۳۴۷ در زنجان است. وی از ۱۸ سالگی تاکنون در تهران زندگی می‌کند. او فارغ التحصیل از رشتۀ ادبیات نمایشی است. وی در یک مقطع زمانی، در رشت زندگی کرد و آن جا مشغول به کارگردانی تئاتر بود. زندگی در رشت را بیشتر از تهران دوست دارد و به گفتهٔ خودش، در آن شهر زندگی راحت‌تر و آرامش بیشتری دارد. در مورد کتاب‌ها می‌گوید:
بیشتر از اینکه کتاب‌خوان باشم، تشنهٔ خریدن کتاب هستم. هر کتاب جدیدی که ببینم را می‌خرم، هر چند که قبلی‌ها را نخوانده باشم.
بازیگری
معجونی فعالیت خود را از تئاتر دانشجویی آغاز کرد. در سال ۱۳۷۴ با مجموعۀ تلویزیونی پردۀ عجایب، برای نخستین بار در تلویزیون ظاهر شد. وی در این مجموعه با علی نصیریان و مرحوم رضا ژیان هم‌بازی بوده است. در سال ۱۳۷۵ به طور حرفه‌ای در نمایش یادگار سالهای شن به نویسندگی و کارگردانی دکتر علی رفیعی بازی کرد. از حسن معجونی پرسیده بودند که چه کسی الهام بخش شما در این مسیر بوده است، او در پاسخ به این سوال می‌گوید:
دکتر رفیعی مهم‌ترین آدم در زندگی من بوده و خیلی از تکنیک‌های عملی در تئاتر را ایشان به من یاد داده است.
معجونی در سال ۱۳۷۶ گروه تئاتر”لیو” را راه اندازی کرد و سال ۱۳۸۰، نخستین اجراهای این گروه آغاز شد. در سال ۱۳۷۹ در سریال خسیس بازی کرد. اما اوج شهرت او با دو سریال مسافران به کارگردانی رامبد جوان در سال ۱۳۸۸بود و در سال ۱۳۹۴ با بازی در سریال شمعدونی به کارگردانی سروش صحت درخشید. حسن معجونی با وجود اینکه بازیگری تحسین برانگیز در تئاتر و تلویزیون است، در مورد بازیگری خود می‌گوید:
اصلا به بازیگری علاقه‌ای ندارم. نمی‌دانم چطور آن را ادامه داده‌ام و خودم را مناسب بازیگری نمی‌بینم. شاید باید آن را کنار بگذارم و به کارگردانی ادامه بدهم که از آن، بیشتر از از بازیگری و حتی تدریس لذت می‌برم. احساس می‌کنم کاری که برایش ساخته شده‌ام، همین کارگردانی باشد.
اولین بازی حسن معجونی در یک اثر سینمایی، فیلم همیشه پای یک زن در میان است، به کارگردانی کمال تبریزی بود که در سال ۱۳۸۶ اکران شد.
کارگردانی
حسن معجونی خود را بیشتر کارگردان معرفی می‌کند تا بازیگر، زیرا که اکثر فعالیت او در زمینۀ تئاتر است، بیشتر زمان خود را وقف آن کرده و آثار زیادی را به روی صحنه برده است. در مصاحبه‌ای از او سوال شده بود که چه اتفاقی افتاد که به نمایش علاقمند شد. معجونی در پاسخ می‌گوید: در واقع من زمانی که تئاتر چوب به دست‌های ورزیل از غلامحسین ساعدی را دیدم، به تئاتر علاقمند شدم. زیرا برایم عجیب بود که آدم‌های زنده بر روی صحنه در حال حرکت هستند. همه چیز ساده‌تر برگزار می‌شد، تئاتر جادویی عجیبی داشت که من را درگیر خودش کرد.
حسن معجونی در باب کارگردانی خود این گونه می‌گوید:
در کارگردانی می‌گذارم همه چیز آزادانه پیش برود. می‌گذارم بازیگر آن‌گونه که دوست دارد خود را روی صحنه نشان بدهد. من ارتباط نزدیکی با بازیگر برقرار می‌کنم تا او به راحتی در مورد نقشی که قرار است بازی کند، اظهار نظر کند.
حسن معجونی اولین بار در سال ۱۳۷۹، نمایش شب‌های آوینیون به نویسندگی کوروش نریمانی را کارگردانی کرده است. اکثر آثاری که کارگردانی و یا در آن‌ها بازی کرده است، از آثار آنتوان چخوف بوده است. او در مورد علاقه‌اش نسبت به چخوف می‌گوید:
چخوف مضامین نزدیکی به ما دارد. بی کنشی، مضمون اکثر نمایشنامه‌های چخوف است، از نظر من همهٔ نمایشنامه‌های او کمدی است و از آن‌جایی که خودم به ژانر کمدی علاقمند هستم و آثار چخوف را دوست دارم، ترجیح می‌دهم بیشتر آثار چخوف را اجرا کنم.
وی همچنین در اکثر آثاری که کارگردانی کرده، به‌عنوان طراح صحنه و طراح لباس نیز، فعالیت داشته. شاگردان حسن معجونی وی را فردی مهربان، آرام، رفیق، همراه، خلاق و باهوش می‌دانند که در اکثر مواقع، در جستجوی مسیر جدیدی در تئاتر است.
فیلم شناسی
- همیشه پای یک زن در میان است (۱۳۸۶)
- کنعان (۱۳۸۶)
- ای دوست مرا به خاطر آور (۱۳۸۷)
- از رئیس‌جمهور پاداش نگیرید (۱۳۸۷)
- خیابان‌های آرام (۱۳۸۹)
- لب دریا (۱۳۹۰)
- قصه‌ها (۱۳۹۰)
- برف روی کاج‌ها (۱۳۹۰)
- از تهران تا بهشت (۱۳۹۱)
- تتل و راز صندوقچه (۱۳۹۲)
- اشباح (۱۳۹۲)
- بی‌نامی (۱۳۹۵)
- خوک (۱۳۹۶)
- ما همه با هم هستیم (۱۳۹۷)
- بی‌حسی موضعی (۱۳۹۷)
- لتیان (۱۳۹۸)
- آبادان یازده ۶۰ (۱۳۹۸)
- گورکن (۱۳۹۸)
- جاده خاکی (۱۳۹۹)
- شب طلایی (۱۳۹۹)
تلویزیون
- مسافران (۱۳۸۸)
- شمعدونی (۱۳۹۴)
تئاتر
- یادگار سالهای شن – نویسنده: علی رفیعی – کارگردان: علی رفیعی (۱۳۷۵)
- عروسی خون – نویسنده: فدریکو گارسیا لورکا – کارگردان: علی رفیعی (۱۳۷۷)
- مکبث – نویسنده: محمد چرمشیر – کارگردان: فرهاد مهندس پور (۱۳۷۹)
- رومئو و ژولیت – نویسنده: ویلیام شکسپیر – کارگردان: علی رفیعی (۱۳۷۹)
- روز رستاخیز – نویسنده: محمد چرمشیر – کارگردان: فرهاد مهندس پور (۱۳۸۰)
- دیر راهبان – نویسنده: محمد چرمشیر – کارگردان: فرهاد مهندس پور (۱۳۸۰)
- در مصر برف نمی‌بارد – نویسنده: محمد چرمشیر – کارگردان: علی رفیعی (۱۳۸۲)
- کالیگولا – نویسنده: محمد چرمشیر – کارگردان: آتیلا پسیانی (۱۳۸۲)
- بحرالغرایب – نویسنده: محمد چرمشیر – کارگردان: آتیلا پسیانی (۱۳۸۲)
- خرس و خواستگاری – نویسنده: آنتون چخوف – کارگردان: محمد حسن معجون (۱۳۸۹)
- در میان ابرها – نویسنده: امیررضا کوهستانی – کارگردان: امیررضا کوهستانی (۱۳۸۴)
- اسب‌های آسمان خاکستر می‌بارد – نویسنده: نغمه ثمینی- کارگردان: علی راضی (۱۳۸۴)- اودی توریوم سن ژرمن، پاریس (۱۳۸۶)
- سمفونی درد – نویسنده: حسین پاکدل- کارگردان: حسین پاکدل (۱۳۸۵)- مولهایم آلمان (۱۳۸۶)- سن ژرمن، پاریس (۱۳۸۶)
- مونولوگ کوارتت – نویسنده: امیررضا کوهستانی- کارگردان: امیررضا کوهستانی (۱۳۸۶)
- مدهٔ سن مدار – نویسنده: آنکا‌ویسد – کارگردان: رضا بهبودی (۱۳۸۶)
- مونولوگ نگاه خیره خداوند – نویسنده: محمد رضائی راد – کارگردان: ساسان پیروز (۱۳۸۸)
- مونولوگ جهان چرا از اینکه هست دور‌تر نمی‌رود – نویسنده: محمد رضائی‌راد- کارگردان: نغمه ثمینی- فستیوال مونولیو (۱۳۸۹)
- منهای دو- نویسنده: ساموئل بنش‌تریت- کارگردان: داوود رشیدی (۱۳۸۹)
- مترسگ – کارگردان: حسن معجونی (۱۳۹۲)
- فلیک – کارگردان: حسن معجونی (۱۳۹۷)
- اختراع والاس – نویسنده: مهدی اسد زاده – کارگردان: سارا افشار (۱۳۹۸)
- در مضرات توتون- نویسنده: آنتون چخوف- کارگردان: حسن معجونی (۱۳۸۰)
- پای دیوار بزرگ شهر- نویسنده: تانکرد دورست- کارگردان: حسن معجونی (۱۳۸۰)
- مثل خون برای استیک – نویسنده: محمد چرمشیر- بازخوانی از رمان فرانک‌اشتاین، اثر مری شلی- کارگردان: حسن معجونی (۱۳۸۳)
- شهر‌های نامرئی- نویسنده: علی اکبر علیزاد- کارگردان: حسن معجونی (۱۳۸۴)
- خواب آهسته مرگ- نویسنده: محمد چرمشیر- کارگردان: حسن معجونی (۱۳۸۵)
- پای دیوار بزرگ شهر- نویسنده: تانکر دورست- کارگردان: حسن معجونی (۱۳۸۶)
- رویای نیمه شب تابستان- نویسنده: ویلیام شکسپیر- کارگردان: حسن معجونی- سمت:طراح، کارگردان و دراماتورژ (۱۳۸۶)
- عروسکی پدر عزیزم- نویسنده: محمد چرمشیر- طراح و کارگردان: حسن معجونی (۱۳۸۶)
- مونولوگ دو‌راهی سقاخونه- نویسنده: محمد چرمشیر- طراح و کارگردان: حسن معجونی (۱۳۸۷)
- آسانسور- نویسنده: مهدی کوشکی – طراح و کارگردان: حسن معجونی (۱۳۸۸)
- مونولوگ همۀ خانه سیاه است – نویسنده: امیررضا کوهستانی- طراح و کارگردان: حسن معجونی (۱۳۸۸)
- به‌خاطر یک مشت روبل – نویسنده: آنتوان چخوف- طراح و کارگردان: حسن معجونی (۱۳۸۹)
- مرغ دریایی- نویسنده: آنتوان چخوف – کارگردان: حسن معجونی (۱۳۹۰)
- دایی وانیا- نویسنده: آنتوان چخوف – طراح و کارگردان: حسن معجونی (۱۳۹۰)
- ایوانف- نویسنده: آنتوان چخوف – کارگردان: امیررضا کوهستانی (۱۳۹۰)
- مترسگ – نویسندگان: جابر رمضانی، پوریا کاکاوند، پیام سعیدی- طراح و کارگردان: حسن معجونی (۱۳۹۱)
- میکروتئاتر حشره – نویسنده: مهدی کوشکی – طراح و کارگردان: حسن معجونی (۱۳۹۰)
- میکروتئاتر ابر صورتی – نویسنده: علیرضا محمودی – طراح و کارگردان: حسن معجونی (۱۳۹۰)
- پرفورمنس خانه‌ام ابری است – طراح و کارگردان: حسن معجونی (۱۳۹۰)
- سالگشتگی – نویسنده و کارگردان: امیررضا کوهستانی (۱۳۹۲)
- ستوان آینش‌مور- نویسنده: مارتین مک دونا – کارگردان: حسن معجونی (۱۳۹۴)
- آشپزخانه – نویسنده: آرنولد وسکر – کارگردان: حسن معجونی (۱۳۹۵)
- سه خواهر- نویسنده: آنتوان چخوف – کارگردان: حسن معجونی (۱۳۹۶)
- شهر ما- نویسنده: تورنتون وایلدر- کارگردان: حسن معجونی (۱۳۹۸)
جوایز
- دریافت جایزۀ اسپک تاکل برای تئاتر “در میان ابرها”، اجرا شده در جشنوارۀ تئاتر زوریخ؛ ۲۰۰۶
- برندۀ جایزۀ بهترین بازیگر مرد از پنجاه و یکمین دورۀ جشنوارۀ فیلم‌های فانتزی کاتالونیا سیتکس، برای فیلم “خوک” به‌کارگردانی مانی حقیقی
منتشر شده در تاریخ ۲۶ آذر ۱۴۰۰ در بلاگ فیلم‌نت
