شخصیت خاطره انگیز | دربارۀ حمید لولایی

15491356

حمید لولایی بازیگر خوب طنز تلویزیون و سینما است. کسی‌ است که از پیر تا جوان، همه از او یاد می‌کنند و او را مورد ستایش قرار می‌دهند. شخصیت محبوب و دوست داشتنی‌اش باعث محبوبیت او میان مردم شده است. حمید لولایی متولد ۳ دی ۱۳۳۴ در تهران، متاهل و دو فرزند دختر دارد. فعالیت  بازیگری خود را در سال ۱۳۵۸ از تئاتر شروع کرد و مدتی مدیریت سینما آزادی تهران را برعهده داشته، اما زمانی که دوست‌های قدیمی خود را می‌بیند، دوباره به حرفه‌ی بازیگری رو می‌آورده و این‌بار، تمام تمرکز خود را بر روی بازیگری می گذارد.

 حمید لولایی از دو چیز در زندگی خود الهام می گرفته است، یکی نقاشی که معتقد بوده راه درست را به او نشان می داده و دومین چیز نیز مادرش بوده که همیشه منبع الهام و حمایتگر او بوده است. از جمله علاقمندی‌های حمید لولایی بعد از بازیگری، ورزش و موسیقی است، که حتی دخترانش را تشویق می‌کرده وارد یکی از این دو حرفه شوند، اما حمید لولایی می‌گوید هر یک از آنها مسیر جداگانه‌ و دور از حرفۀ او  را انتخاب کرده‌اند و به موارد دیگری علاقه دارند.

 حمید لولایی این علاقه به بازیگری را از کودکی همراه داشته است. او در کودکی به نزد دوستان و همسایه‌ها می‌رفته و برای آن‌ها نقش بازی می‌کرده. بازیگر مورد علاقه‌ی او پرویز پرستویی است و از بین کارگردان‌های ایرانی نیز رضا عطاران را کارگردانی قوی، خوش ذوق و خلاق می‌داند.

بازیگری

حمید لولایی اولین تجربیات بازیگری خود را در تئاتر گذراند، که با دو کارگردان مهم یعنی رضا ژیان و سیاوش طهمورث همکاری داشته است. وی در تئاتر “سبزه دوست بچه‌ها” به کارگردانی مرحوم رضا ژیان، که نمایشی برای کودکان بوده، به ایفای نقش پرداخته است. زمانی که جنگ شروع شد او تا مدتی هیچ‌گونه فعالیت هنری نداشته.

حمید لولایی با بازی در سریال ساعت خوش وارد عرصۀ طنز شد. در آن سریال رابطۀ دوستانه‌ و خوبی با رضا عطاران و مهران مدیری پیدا کرد. باید گفت که در نقش خشایار مستوفی در سریال آسمان زیر شهر خوش درخشید و اوج کار طنز او بود. جوان بود و نقش پیرمرد را آن‌قدر خوب بازی کرد که شخصیت را باورپذیر کرده بود. در این سریال اکثر مخاطبان گمان می‌کردند که او پیر است و دستانش واقعا می‌لرزد. خشایار مستوفی یکی از کاراکترهای محبوب نزد مردم است که اکثر مخاطبان آن سریال، هنوز حمید لولایی را به همان نام می‌شناسند و صدا می‌کنند. 

حمید لولایی در مورد نقش خود در زیر آسمان شهر می‌گوید: 

خشایار مستوفی آنقدر در پوست و استخوان من نفوذ کرده بود که تا مدت‌ها بعد از اتمام سریال، من همچنان درگیر این نقش بودم، زیرا که در نا‌خواگاه من بود،  بر شخصیت اصلی من اثر گذاشت و رهایی از آن برایم دشوار بود. 

او با رضا عطاران و سعید آقا‌خانی همکاری‌های زیادی داشته است. در یکی از مصاحبه‌هایش به این موضوع اشاره می‌کند که: 

رضا عطاران راهنمای من در کار طنز بود. ما در سریال‌های خانه به دوش، بزنگاه و ترش و شیرین با‌ هم همکاری داشته‌ایم. این دو نفر جزو معدود کارگردان‌هایی هستند که کار کار طنز می‌کنند. عطاران یکی از کسانی بود که من را اول از همه برای سریال‌هایش در نظر می‌گرفت. در واقع ما شبیه به یک خانواده شده بودیم؛ حالا که دیگر رضا عطاران وارد سینما شده، برایش آرزوی موفقیت می‌کنم. من احساس می‌کنم یتیم شده‌ام و دلتنگ آن جمع هستم.

فیلم شناسی

  • آرزوی بزرگ (۱۳۷۳)
  • کلید ازدواج (۱۳۷۶)
  • اگه میتونی منو بگیر (۱۳۸۵)
  • چند می‌گیری گریه کنی (۱۳۸۴)
  • جا به جا (۱۳۹۱)

آثار حمید لولایی در تلویزیون

  • سربداران(۱۳۶۰)
  • فراموش‌خانه (۱۳۷۰)
  • آپارتمان (۱۳۷۱)
  • نوروز ۷۲ (۱۳۷۲)
  • ساعت خوش (۱۳۷۳)
  • گل‌های آفتاب گردان (۱۳۷۶)
  • مجید دلبندم (۱۳۷۷)
  • محاکمه (۱۳۷۷)
  • عید آن سال‌های (۱۳۷۷)
  • دانی و من (۱۳۷۸)
  • آژانس دوستی (۱۳۷۸)
  • قطار ابدی (۱۳۷۹)
  • زیر آسمان شهر (۱۳۷۹)
  • خانه به دوش (۱۳۸۳)
  • زندگی به شرط خنده (۱۳۸۴)
  • ترش و شیرین (۱۳۸۵)
  • چارخونه (۱۳۸۶)
  • پیامک از دیار باقی (۱۳۸۶)
  • بزنگاه (۱۳۸۷)
  • مسافران (۱۳۸۸)
  • خوش نشین‌ها (۱۳۸۹)
  • چهار چرخ (۱۳۹۰)
  • نقطه سره خط (۱۳۹۰)
  • خانه اجاره‌ای (۱۳۹۱)
  • دزد و پلیس (۱۳۹۱)
  • خروس (۱۳۹۲)
  • معراجی‌های (۱۳۹۲-۱۳۹۳)
  • محله گل و بلبل (۱۳۹۴)
  • سه شو (۱۳۹۴)
  • پنچری (۱۳۹۶)
  • شب عید (۱۳۹۷)
  • زندگی شگفت انگیز است (۱۳۹۸)
  • نون خ ۲ (۱۳۹۹)
  • بچه محل (۱۳۹۹)
  • بوتیمار (۱۴۰۰)
  • خوشنام (۱۴۰۰)

جوایز

برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در جشنوارۀ فیلم فجر برای بازی در فیلم چند میگیری گریه کنی.

در یکی از قسمت‌های برنامه شب‌آهنگی میتوانید به تماشای این بازیگر خوب طنز شناس بنشیند و درباره او اطلاعات بیشتری کسب کنید.

 

منتشر شده در بلاگ فیلم‌نت.

Leave a comment