بی نام و نشان | معرفی فیلم قربانی (چن کایگه، ۲۰۱۰)

برای کسانی که سینمای چین را دنبال می‌کنند چن کایگه (Chen Kaige) نامی آشناست. او از پرچم‌داران نسل پنجم سینمای چین است که موفق به دریافت نخل طلای جشنواره فیلم کن و بسیاری جوایز بین‌المللی دیگر نیز شده است. سال ۲۰۱۰ چن کایگه شروع به ساخت درامی تاریخی بر مبنای انتقام کرد و این درام قربانی (Sacrifice) نام گرفت. قربانی داستان اشتباه است، مردی که می‌خواهد دشمنانش را از بین ببرد اما قوی‌ترین‌شان را پرورش می‌دهد. شاید فکر کنید موضوع انتقام در یک درام تاریخی چینی چیزی جز کلیشه به همراه ندارد . اما اشتباه می‌کنید، امتیاز ۷۰ درصدی منتقدان راتن‌تومیتوز اثبات می‌کند، قربانی چیزی بیشتر از آنچه فکر می‌کنید است. اگر علاقمند به سینمای شرق، به خصوص چین هستید، این فیلم را از دست ندهید.

خاندان ژائو با ۳۰۰ عضو از خاندان‌های نزدیک به پادشاه هستند. ژائو شو پسر ژائو دان از دلاوران پادشاه و فرمانده موفق جنگ‌ که با خواهر پادشاه ازدواج کرده ، صاحب فرزندی شده است. موفقیت‌ها و ازدواج و حالا بارداری همسر ژائوشو از دلایل برانگیخته شدن حسادت توان گو(Wang Xueqi) از نام‌آوران آن دوران می‌شود. توان‌گو که پسر خود را از دست داده است. در روز زایمان فرزند ژائو شو که مصادف با جشن پیروزی او در اخرین جنگش است با توطئه‌ی توان‌گو دستور کشتن تمام خاندان ژائو صادر می‌شود. بانو ژوانگ (Fan Bingbing) همسر ژائوشو با شنیدن خبر فرزند خود را زودتر به دنیا آورده و تحویل پزشک چنگ ینگ( Ge You ) می‌دهد تا جان تنها باقی‌مانده خاندان ژائو حفظ شود. توان‌گو به دنبال آخرین باقی‌مانده تمام نوزادان شهر را جمع می‌کند اما سرنوشت چیز دیگری می‌خواهد.

قربانی آن مقدار اکشنی که از یک فیلم چینی در این فضا انتظار دارید را دارد. اما این اکشن فقط در نقاطی که به درام کمک می‌کند ظاهر شده است. نه آنقدر زیاد است که در ذوقتان بزند و نه آنقدر کم که اصلا به چشم نیاید. این تنها مورد عدم زیاده‌روی فیلم نیست، قربانی در طراحی لباس و صحنه نیز موفق ظاهر شده اما دقت در لباس به معنای اغراق نیست، لباس مردم معمولی به درستی طراحی شده و بر خلاف اکثر فیلم‌های چینی در این ژانر سعی در کثیف نشان دادن لبا‌س‌ها نداشته و برعکس مردم با لباس معمولی قدم می‌زنند و بزرگان لباس‌های فاخر اما بدون زرق و رق به تن دارند.  نقطه قوت فیلم، داستانش است. شاید بنظر داستانی‌ تکراری باشد اما  چینش وقایع و موانع  درست و بجا صورت گرفته و فیلم‌برداری نیز به کمک فیلم‌نامه آمده . بازی‌ها به لطف هدایت چن کایگه کاملا یک‌دست و بالاتر از حد متوسط این قبیل فیلم‌هاست. چن کایگه اهل معطل کردن نیست و نسبتا سریع به سراغ وقایع می‌رود و این موضوع برای مخاطب امروزی که زودحوصله‌اش سرمی‌رود به شدت می‌تواندجذاب باشد. انتظاری که از این دست فیلم‌ها می‌رود، سرراست و بدون پیچش داستانی بودن است اما قربانی خود را از این قاعده مستثنی کرده . در شروع فیلم با فلش‌بک‌هایی که با زمان حال ترکیب شده برای مخاطبش سردرگمی ایجاد می‌کند.

زمانی که همسر چنگ ینگ نوزاد ژائو را بجای فرزندش تحویل به ماموران می‌دهد تا از پسر خودش محافظت کند برای این فیلم نقطه مهمی محسوب می‌شود، چنگ ینگ به رسم کلیشه تلاش در راه وفاداری و قربانی کردن خانواده خودش نمی‌کند. او نیز مانند یک فرد عادی نگران فرزند خودش است و زنش را سرزنش می‌کند که با این اشتباه درواقع جان پسر خودشان را به خطر انداخته. این صحنه از نقاط قوت فیلم است. جایی که از کلیشه دور می‌شویم و با آدم‌های عادی در جایگاه‌های مهم دیدار می‌کنیم. نمی‌توان از ذکر این نکته گذشت، استفاده از انیمیشن که بنظر در درام‌های تاریخی جایی ندارد در قربانی استفاده شده و آنقدر به‌جا و درست بکار رفته که به هیچ‌وجه بیرون نمی‌زند.

تنها مقایسه‌ی بودجه و فروش نشان می‌دهد که قربانی فیلمی دیدنی است. و نه فقط برای مخاطب با ذائقه شرقی که برای سرگرمی کسانی که به سینمای چین علاقه‌ای ندارند نیز می‌تواند جالب توجه باشد. اگر از دیدن فیلم لذت بردید تماشای  افسانه‌ی گربه شیطانی و مبارزی که از کوه پایین آمد از همین کارگردان را از دست ندهید.

منتشر شده در بلاگ فیلم‌نت